« Μεγάλωσα τρώγοντας κρέας γιατί τότε όλοι το τρώγαμε χωρίς να σκεφτόμαστε την προέλευση του. Όταν επέστρεψα από την Γκάμπια και έμαθα για τo "factory farming" (βιομηχανοποιημένη, εντατικοποιημένη ή εργοστασιακή κτηνοτροφία), κοίταξα το κομμάτι που ήταν στο πιάτο μου και είπα μέσα μου: "αυτό είναι φόβος, πόνος και θάνατος", και δεν έφαγα ποτέ ξανά ούτε κρέας ούτε ψάρι, από τότε. Εκείνο που με σοκάρει πιο πολύ είναι ότι, όταν οι φρικτές συνθήκες αυτής της βιομηχανίας αποκαλύπτονται, οι περισσότεροι άνθρωποι αντιδρούν σχεδόν σχιζοφρενικά. Όταν επιχειρήσω να τους μιλήσω για όλα αυτά, απαντούν "α, σε παρακαλώ, μη μου λες, μη μου λες, δεν μπορώ, είμαι πολύ ευαίσθητος και λατρεύω τα ζώα". Και, αν μια ταινία στην τηλεόραση αναδείξει την φρίκη όλων αυτών που συμβαίνουν, οι τηλεθεατές θα κλείσουν το κουμπί. Δεν θέλουν να βλέπουν. Δεν θέλουν να ξέρουν. "Αγαπάω τα ζώα και δεν αντέχω να βλέπω τέτοια πράγματα", λένε...

Οι πρακτικές της βιομηχανίας κρέατος είναι ιδιαζόντως σοκαριστικές, περισσότερο γιατί λαμβάνουν χώρα με τις ευλογίες των κυβερνήσεων και του καταναλωτικού κοινού. Ακόμη κι αν κάποιος δεν συμμετέχει σε όλο αυτό συνειδητά, το υποστηρίζει τρώγοντας κρέας. Η εντατικοποιημένη κτηνοτροφία καταστρέφει το περιβάλλον, εξαντλεί τα αποθέματα νερού, και κατασπαταλά τεράστιες ποσότητες ενέργειας για την μετατροπή της φυτικής πρωτεϊνης σε ζωική (για την παραγωγή ενός γραμμαρίου ζωικής πρωτεϊνης απαιτούνται δέκα γραμμάρια φυτικής). Και όλα αυτά χωρίς να συνυπολογίσουμε τον ανείπωτο, τον αβάσταχτο και ανυπέρβλητο πόνο που υφίστανται τα ζώα καθημερινά. Όλη τους η ζωή, από την γέννηση μέχρι τον θάνατο, είναι ένα ατελείωτο μαρτύριο.

Αυτό το μαρτύριο, ακόμη και σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το αντιλαμβάνονται. Πολλοί είναι εκείνοι που δεν θέλουν να ξέρουν, άλλοι απλώς δεν ενδιαφέρονται, ενώ μερικοί επιλέγουν να καταναλώσουν μόνον ζωικά προϊόντα προερχόμενα από φάρμες ελεύθερης βοσκής, όπου υποτίθεται ότι τα ζώα απολαμβάνουν μια καλή ζωή και έναν γρήγορο θάνατο. Στις κτηνιατρικές σχολές, υπάρχει εντελώς διαφορετική θεώρηση ανάμεσα στα ζώα που χαϊδεύουμε και εκείνα που εκμεταλλευόμαστε. Η πρώτη κατηγορία έχει κηδεμόνες που ξοδεύονται για χάρη τους. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει ζώα αναλώσιμα που "ξοδεύονται" με διάφορους τρόπους για δική μας χάρη...

Ξέρω έναν φιλόσοφο, τον Bernald Rollin, που αναρωτιόταν πώς γίνεται αυτό. Πώς είναι δυνατόν νέα παιδιά, που ξεκινούν να σπουδάσουν Κτηνιατρική επειδή αγαπούν τα ζώα και θέλουν να τα βοηθήσουν, να μεταμορφώνονται σε τόσο ψυχρά και αδιάφορα πλάσματα, λίγα χρόνια μετά; Τι είναι αυτό που σκοτώνει την ενσυναίσθηση των ανθρώπων; »

Πηγές

Διαλογος του Matthieu Ricard με την Jane Goodall (Απρίλιος 2013)

Μέρος 1ο: Πως μεταχειριζόμαστε τα ζώα

Μέρος 2ο: Ενημέρωση για τον πόνο που κρύβεται στο πιάτο μας

Jane says: Γιατί έγινα χορτοφάγος και γιατί θα έπρεπε όλοι να τρώμε λιγότερο κρέας

Hyperlinks και απόδοση στα ελληνικά, Κάκη Πριμηκύρη

Photo

"Χιλιάδες άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι αγαπούν τα ζώα κάθονται στο τραπέζι, μια η και δύο φορές την ημέρα, και απολαμβάνουν το κρέας πλασμάτων που στερήθηκαν ολοκληρωτικά ο,τιδήποτε θα μπορούσε να τους προσφέρει μια ζωή που θα άξιζε τον κόπο να ζήσει κανείς". -J.G