Εκτός από την λανθασμένη ονομασία που έχει επικρατήσει για τον ιό που καθορίζει την ζωή μας τα τελευταία δύο χρόνια, ως "COVID", ελληνιστί "κόβιντ", λανθασμένη είναι επίσης και η χρήση του όρου "κρούσμα". COVID -19 (Corona Virus Infectious Disease) ονομάζεται η μεταδοτική ΑΣΘΕΝΕΙΑ που οφείλεται στον κορωνοϊό, ενώ η σωστή ονομασία για τον ίδιο τον ιό είναι SARS-CoV2 (Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus 2) [σε αντιδιαστολή με τον ιό SΑRS-CoV-1 που ήταν υπεύθυνος για την έξαρση του πρώτου ανθρώπινου ιού SARS, το 2002-2004], δηλαδή κορωνοϊός που προκαλεί σοβαρό και οξύ αναπνευστικό σύνδρομο.
Σύμφωνα με το λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας, (Μπαμπινιώτης), ως "κρούσμα" ορίζεται η εκδήλωση ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ κατόπιν προσβολής από μολυσματική νόσο. Στο Χρηστικό Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών (Χριστόφορος Χαραλαμπάκης), με τον όρο "κρούσμα" περιγράφεται το "περιστατικό ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ επιδημικής νόσου". Φαίνεται ότι, τα τελευταία δύο χρόνια, ο ορισμός του κρούσματος άλλαξε*, καθώς στα "κρούσματα" προσμετρώνται και τα άτομα που παραμένουν ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ, αυτό όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα που προέκυψε κατά την διαχείριση της πανδημίας COVID-19, καθώς: 1) Χρησιμοποιήθηκαν αναξιόπιστα τεστ, μαζικά στο σύνολο του υγιούς πληθυσμού. 2) Καθιερώθηκαν πιστοποιητικά που δεν πιστοποιούν τίποτα, αφού οι εμβολιασμένοι κολλάνε το ιό (συχνά μάλιστα νοσούν βαριά) και επίσης τον μεταδίδουν. 3) Υποτιμήθηκε η ανοσία από φυσική νόσο, που είναι πάντοτε ανώτερη σε σύγκριση με την παρεχόμενη από τα εμβόλια. 4) Οι θάνατοι από και με COVID καταχωρήθηκαν ως τέτοιοι με μόνο κριτήριο ένα θετικό τεστ που έγινε κάποια στιγμή στο παρελθόν, και παρουσιάστηκαν απόλυτοι αριθμοί χωρίς μέτρο σύγκρισης με τις υπόλοιπες αιτίες θανάτου. 5) Δημιουργήθηκε ένα δυσκίνητο, μονοθεματικό και αποδυναμωμένο σύστημα υγείας, με μείωση του συνολικού προϋπολογισμού, αναστολές υγειονομικού προσωπικού και ιδιωτικοποιήσεις, την ίδια στιγμή που σύμφωνα με το επίσημο αφήγημα ζούσαμε μια πολύνεκρη πανδημία, η οποία μόνο από ένα δημόσιο σύστημα υγείας θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. 6) Τέλος, η οποιαδήποτε ευθύνη για τις παρενέργειες των συγκεκριμένων εμβολίων (τα οποία δεν έχουν πλήρη αδειοδότηση, διαρκούν πολύ λίγο και είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας) απορρίφθηκε δογματικά.
Με βάση τα παραπάνω, δημιουργήθηκε ένα αφήγημα που επέβαλε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με παράλληλη κατατρομοκράτηση των πληθυσμών. Επιβλήθηκαν πρόστιμα, έγιναν απολύσεις και εφαρμόστηκαν διαχωρισμοί, αδιανόητοι για τις μέχρι τότε δυτικές κοινωνίες. Και όλα βασίστηκαν σε μια αντι-επιστήμη, χειραγωγούμενη από πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, με παράλληλη εδραίωση συστημάτων πλήρους τεχνοκρατικού ελέγχου των πληθυσμών (βάσεις δεδομένων, ψηφιακά πιστοποιητικά και λοιπά). Παράλληλα, οι αντιφάσεις των "ειδικών" συνέχισαν να προβάλλονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, επιδεινώνοντας την σύγχιση, τον φόβο και τον διχασμό.
Εν τέλει, το υποτιθέμενο τείχος ανοσίας, που ήταν η βάση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και του υγειονομικού διαχωρισμού των πολιτών (υγειονομικό "απαρχάιντ"), αποδείχτηκε ανέφικτο, ενώ εξαρχής ήταν ξεκάθαρο από επιστημονική άποψη το ότι, με ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ για ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΙΟΥ, "ανοσία αγέλης" δεν επρόκειτο να υπάρξει ποτέ. Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και νόσησης δημιούργησαν σύγχιση, ενώ οι Covid-free χώροι μόνο για εμβολιασμένους αποδείχτηκαν εστίες υπερμετάδοσης. H ευαγγελιζόμενη ελευθερία που θα ερχόταν με τον εμβολιασμό αποδείχτηκε πλάνη.
Το πιο σοκαριστικό σε όλη αυτήν την ιστορία ήταν -για ορισμένους τουλάχιστον- ότι το κυρίαρχο αφήγημα δεν υιοθετήθηκε μόνο από την κυβέρνηση αλλά (με επί μέρους διαφοροποιήσεις, κυρίως ως προς την πρωτοβάθμια περίθαλψη και την ιδιωτικοποίηση του συστήματος Υγείας) και από την μείζονα αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εκφράσει καμία αντίρρηση για την υποχρεωτικότητα, αντιθέτως μάλιστα. Ακόμα και για τους υγειονομικούς που έχουν τεθεί σε αναστολή, ο τομεάρχης υγείας και τέως υπουργός υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέας Ξανθός, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Μακεδονίας (102 fm, στις 24-03-22), επισήμανε ότι δεν υπερασπίζεται το δικαίωμα τους να είναι ανεμβολίαστοι αλλά μόνον το δικαίωμά τους στην εργασία.
Φαίνεται λοιπόν ότι, αν και στο μέλλον δεν υπάρξουν αντιστάσεις, από τούδε και στο εξής, οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες θα αναλάβουν τον πλήρη έλεγχο του ανοσοποιητικού μας συστήματος, ενώ τα καθεστώτα θα φροντίζουν για την προστασία μας από υπαρκτούς ή και κατασκευασμένους κινδύνους κατά το δοκούν. Φαίνεται ότι βιώνουμε το τέλος της πολιτικής και περνάμε σε μια βιο-πολιτική, όπου οι ελευθερίες μας δεν θα αποτελούν πλέον δικαίωμα αλλά παραχώρηση.
Φαίνεται επίσης ότι η πραγματικότητα δεν θα είναι πλέον κάτι που επιτρέπεται να προσεγγιστεί από την ελεύθερη επιστημονική και κριτική σκέψη, ενώ η ερμηνεία της θα ορίζεται από τα διάφορα κέντρα εξουσίας και θα προπαγανδίζεται επιστημονικοφανώς μέσω των συστημικών ΜΜΕ και του διαδικτύου. Όποιος επιστήμονας αρνείται να ξεχάσει εκείνα που ήξερε, όποιος σκεπτόμενος άνθρωπος τολμά να διατηρεί αμφιβολίες και να υποβάλλει ερωτήματα, και όποιος πολίτης αμφισβητεί το δικαίωμα ενός καθεστώτος να παράγει και να επιβάλλει "πραγματικότητες" θα χαρακτηρίζεται "συνωμοσιολόγος".
Πηγές:
Η λανθασμένη χρήση του όρου "κρούσμα"
*Εκτός από τον ορισμό του κρούσματος, άλλαξε και ο ορισμός του εμβολίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου