Ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Συλλογος (ΠΚΣ), προκειμένου να ενυσχίσει τις θέσεις του σχετικά με την αντίθεση στην υποχρεωτικότητα της στείρωσης, και να αναδείξει τα προβλήματα που προκύπτουν από την "εναλλακτική λύση" λήψης και αποστολής DNA στο Εργαστήριο Φύλαξης και Ανάλυσης Γενετικού Υλικού Ζώων Συντροφιάς (ΕΦΑΓΥΖΣ), απευθύνθηκε σε εξειδικευμένους επιστήμονες.
Οι γνωματεύσεις, που τεκμηριώνουν την επιστημονική ορθότητα των θέσεων του ΠΚΣ, κατατέθηκαν στον Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών Θεόδωρο Λιβάνιο, και μπορείτε να τις δείτε εδώ: https://www.hva.gr/el/article.php?id=2352
Αναλυτικά, γνωμάτευσαν οι:
1. Χαράλαμπος Βερβερίδης, Επίκουρος καθηγητής Μαιευτικής και Αναπαραγωγής Ζώων Συντροφιάς του ΑΠΘ, εδώ: http://www.hva.gr/downloads/epistimonika/VERVERIDIS_ADESPOTA.pdf
2. Γιώργος Μαντζιάρας, DVM, PhD, πρώην πρόεδρος και μέλος της European Veterinary Society of Small Animal Reproduction, εδώ: http://www.hva.gr/downloads/epistimonika/MANTZIARAS_ADESPOTA_WSAVA.pdf
Αν και ύπαρξη αδέσποτων είναι εμφανής κυρίως σε χώρες με ήπιες κλιματικές συνθήκες (που επιτρέπουν την επιβίωση των ζώων σε εξωτερικό περιβάλλον), ο υπερπληθυσμός των ζώων συντροφιάς είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, που απασχολεί διεθνείς επιστημονικούς φορείς και οργανώσεις. Ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κτηνιατρικής Εταιρείας Αναπαραγωγής Ζώων Συντροφιάς (European Veterinary Society for Small Animal Reproduction - EVSSAR), από 2017 ως το 2022, και μέλος της επί 20ετία, γνωρίζω ότι μέτρο υποχρεωτικής στείρωσης δεσποζόμενων ζώων δεν υφίσταται σε καμία Ευρωπαϊκή χώρα.
Το 2021, η Παγκόσμια Κτηνιατρική Εταιρεία Ζώων Συντροφιάς (World Small Animal Veterinary Association - WSAVA) συγκρότησε επιτροπή εμπειρογνωμόνων και ειδικών από την παγκόσμια Κτηνιατρική Ακαδημαϊκή Κοινότητα, με αντικείμενο την παροχή διευκρινίσεων και οδηγιών στα θέματα που αφορούν τις διάφορες χειρουργικές και μη μεθόδους ελέγχου αναπαραγωγής των ζώων συντροφιάς, τα οφέλη, αλλά και τις παρενέργειες τους. Η σύνταξη των κατευθυντήριων οδηγιών, ένα ιδιαίτερα εκτενές έγγραφο 380 περίπου σελίδων, ολοκληρώθηκε προς το τέλος Σεπτεμβρίου 2023, και σύντομα θα δημοσιευτεί.
Παρακάτω συνοψίζεται μια πολύ σύντομη περίληψη των συμπερασμάτων και των συστάσεων της συγκεκριμένης επιτροπής, όπως αυτά παρουσιάστηκαν από τον πρόεδρο της, καθηγητή Romagnili Stefano, σε πρόσφατο επιστημονικό συνέδριο που έλαβε χώρα στην Αθήνα (4 Νοεμβρίου 2022 , Ελληνική Εταιρεία Κτηνιάτρων Ζώων Συντροφιάς):
Στους αρσενικούς σκύλους, η αφαίρεση των γονάδων προλαμβάνει νόσους των αναπαραγωγικών οργάνων, όπως η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, παθήσεις των όρχεων, και νεοπλασιών των λειτουργικών αδένων. Η επιθετική συμπεριφορά που σχετίζεται με την τεστοστερόνη μπορεί να βελτιωθεί μετά την γοναδεκτομή.
Η συνιστώμενη ηλικία για την στείρωση εξαρτάται από την αιτία και την φυλή, και δεν θα πρέπει ποτέ να πραγνατοποιείται πριν από την εφηβεία.
Η γοναδεκτομή μπορεί να προδιαθέτει στην ανάπτυξη ορισμένων όγκων σε αρσενικούς και θηλυκούς σκύλους, όπως για παράδειγμα μαστοκυτωμάτων, νεοπλασμάτων των μεταβατικών κυττάρων, οστεοσαρκωμάτων, λέμφωμάτων και αιμαγγειοσαρκωμάτων. Έχει επίσης συσχετισθεί με την αυξημένη εμφάνιση ορθοπεδικών προβλημάτων.
Ποσοστό 5 έως 20% των θηλυκών σκύλων εμφανίζει ακράτεια ούρων, οποιαδήποτε στιγμή μετά την γοναδεκτομή. Η πιθανότητα εμφάνισης παχυσαρκίας, υποθυρεοειδισμού, υπερφλοιοεπινιφριδισμού, και ορισμένων ασθενειών του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνεται μετά την γοναδεκτομή.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά την γοναδεκτομή μπορεί να αυξηθούν τα περιστατικά επιθέσεων κατά αγνώστων, αλλά και μελών της οικογένειας.
Η προεφηβική γοναδεκτομή αυξάνει τα συμπεριφορικά προβλήματα, και μπορεί επίσης να προκαλέσει περικολπική δερματίτιδα και επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις.
Σε περιπτώσεις όπου επιβάλλεται η στείρωση και η γοναδεκτομή θα μπορούσε να προκαλέσει κάποιο/κάποια από τα παραπάνω προβλήματα, ή άλλοι παράγοντες (ηλικία, μέγεθος, παχυσαρκία, φυλή, προβλήματα υγείας) δεν επιτρέπουν την ασφαλή χειρουργική προσέγγιση, θα πρέπει να εξετάζονται άλλες εναλλακτικές, μη επεμβατικές, μέθοδοι ελέγχου.
Σε ό,τι αφορά τα ζώα καταφυγίου και τα αδέσποτα, η γοναδεκτομή παραμένει μια επιστημονικώς αποδεκτή λύση, καθώς αποτρέπει την περαιτέρω αναπαραγωγή τους και αυξάνει τις πιθανότητες υιοθεσίας τους. Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια λιγότερο επεμβατικών τεχνικών, όπως η υστερεκτομή και η βαζεκτομή, είναι υπό διερεύνηση.
Οι καλύτερες στρατηγικές ελέγχου της αναπαραγωγής σε σκύλους και γάτες είναι αυτές που έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα, ικανοποιούν τις αιτήσεις των ιδιοκτητών, και ταυτόχρονα έχουν τις λιγότερες μακροπρόθεσμες παρενέργειες στην υγεία των ζώων.
Υπάρχουν ισχυρές επιστημονικές ενδείξεις ότι, τόσο τα νεοπλασματικά όσο και τα μη νεοπλασματικά νοσήματα που σχετίζονται με την γοναδεκτομή, είναι πιο κοινά σε μεγαλόσωμους και γιγαντόσωμους σκύλους. Δεν υπάρχουν ακόμη αρκετά δεδομένα για να υποστηρίξουν κάτι παρόμοιο σε σκύλους μικρού και μεσαίου μεγέθους.
Για τα ιδιόκτητα κατοικίδια ζώα, η απόφαση για την γοναδεκτομή θα πρέπει να λαμβάνεται μετά από την σωστή ενημέρωση του ιδιοκτήτη, και λαμβάνοντας υπόψη το είδος, το φύλο, την φυλή, τον σκοπό και τον τρόπο ζωής του κατοικίδιου, καθώς και των οικονομικών παραγόντων.
Οι μέθοδοι ελέγχου της αναπαραγωγής στο περιβάλλον του καταφυγίου, μπορεί να διαφέρουν από εκείνες των ιδιοκτητών ζώων. Οι αποτελεσματικές στρατηγικές για τον περιορισμό της αναπαραγωγής των αδέσποτων σκύλων απαιτούν κόστος και εργασία, και συχνά θεωρούνται αμφιλεγόμενες. Ο ρόλος των κτηνιάτρων είναι κομβικός για να ενημερώσουν, τόσο τους πολιτικούς όσο και τους πολίτες που υιοθετούν κατοικίδια, για όλες τις εναλλακτικές μεθόδους ελέγχου της αναπαραγωγής των ζώων συντροφιάς, με τις λιγότερες πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία τους.
3. Καλλιόπη Ρουμελιώτη, DVM, MSc, Κλινική Γενετίστρια, μέλος της European Veterinary Society of Small Animal Reproduction, εδώ: http://www.hva.gr/downloads/epistimonika/ROUMELIOTI-DNA.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου