Zoothanasia World Day: Χιλιάδες ζώα θανατώνονται κάθε χρόνο στους ζωολογικούς κήπους, επειδή περισσεύουν

Πριν από ακριβώς έντεκα χρόνια, στις 9 Φεβρουαρίου 2014, μια εντελώς ασυνήθιστη είδηση από τον ζωολογικό κήπο της Κοπεγχάγης έκανε (με φρίκη) τον γύρο του κόσμου. Ο Marius, ένας αρσενικός καμηλοπαρδαλάκος 2 χρονών, πυροβολήθηκε με stun gun, και στην συνέχεια σφαγιάστηκε, τεμαχίστηκε, και το κρέας του ταΐστηκε στα λιοντάρια. Όλη αυτή η διαδικασία  διαδραματίστηκε ενώπιον φιλοθεάμονος κοινού και μικρών παιδιών, σε μια προγραμματισμένη (και -υποτίθεται- "εκπαιδευτική") επίδειξης σκληρότητας. 

Η ιστορία του Marius δεν ξεχάστηκε ούτε ξεπεράστηκε, γιατί ήταν σύμπτωμα μιας αντίληψης που παραμένει, και όχι ένα μεμονωμένο συμβάν. Και, όπως στην συνέχεια έγινε ευρέως γνωστό, το σοκαριστικό γεγονός αποτελεί την ορατή κορυφή ενός πολύ μεγάλου (και αόρατου για τους ανυποψίαστους) παγόβουνου. Η συγκεκριμένη επιχείρηση παραδέχτηκε τότε ότι, κάθε χρόνο, θανατώνει 20-30 ζώα, ενώ, στον ίδιο ζωολογικό κήπο, την ίδια χρονιά, θανατώθηκαν επίσης τέσσερα απολύτως υγιή λιονταράκια μωρά. Γνωστό είναι πλέον επίσης ότι, ο ζωολογικός κήπος Borås Djurpark zoo της Σουηδίας έχει θανατώσει κατ' επανάληψη μικρά λιονταράκια, ενώ δεν είναι πια μυστικό το ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων (EAZA) συνιστά ρητώς την θανάτωση απολύτως υγιών ζώων, κατά την διάρκεια προγραμμάτων αναπαραγωγής ορισμένων ειδών. 

Καθώς μάλιστα (στις μέρες μας και όχι μόνο) η ανθρώπινη σκληρότητα επιχειρεί να μεταφράσει την αλαζονεία σε άποψη και την ιδιοτέλεια σε επιστημονικά (ή τουλάχιστον επιστημονικοφανή) επιχειρήματα, δεν είναι περίεργο που, την προτελευταία ημέρα του χρόνου που πέρασε, εμφανίστηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PNAS μια μελέτη* με τίτλο "Zoos must embrace animal death for education and conservation", οι συγγραφείς της οποίας εισηγούνται στους ζωολογικούς κήπους να σκοτώνουν τα ζώα τους προτού γεράσουν. 

"Η αντισύλληψη στερεί τα ζώα από ένα θεμελιώδες ένστικτο, και τους ζωολογικούς κήπους από τον εκπαιδευτικό τους ρόλο σχετικά με την αναπαραγωγή των ειδών. Οι ζωολογικοί κήποι πρέπει να υιοθετήσουν τον θάνατο για τον έλεγχο των πληθυσμών τους, όπως άλλωστε κάνει και η ίδια η φύση. Δεν θέλουμε μια συλλογή γερασμένων ζώων και κτηνιάτρους που θα ασχολούνται με την παρηγορητική τους αγωγή", λέει ο συνδιευθυντής της Κλινικής Ζώων Ζωολογικών Κήπων του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, και ο κτηνίατρος του ζωολογικού κήπου της Κοπεγχάγης προσυπογράφει.

Οι συγγραφείς** της μελέτης λένε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται πως όλα τα ζώα ενός ζωολογικού κήπου θα γεράσουν. Δεν λένε όμως ότι οι επισκέπτες (σχεδόν 700 εκατομμύρια κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο) δεν πηγαίνουν στους ζωολογικούς κήπους τόσο για μόρφωση όσο για αναψυχή. Λένε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν τον ρόλο του θανάτου στην οικονομία της φύσης, δεν λένε όμως τίποτα για τον ρόλο των γεννήσεων στην οικονομία των ζωολογικών κήπων, ότι δηλαδή τα ζώα που "κόβουν" τα περισσότερα εισιτήρια δεν είναι τα γέρικα αλλά τα μωρά. 

Το 2018, η οργάνωση για την υπεράσπιση των ζώων "In Defense of Animals" που δραστηριοποιείται διεθνώς με έδρα την Καλιφόρνια, σε συνεργασία με τον επίτιμο καθηγητή Εξελικτικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, Dr. Marc Bekoff, ανακήρυξε την 9η Φεβρουαρίου ως Παγκόσμια Ημέρα ""Ζωοθανασίας"" - Word Zoothanasia Day (google,  Fb). 

Η λέξη "zoothanasia" (από τις λέξεις zoo και euthanasia) -σε αντιπαράθεση με την λέξη "euthanasia" (από την ελληνική λέξη ευ-θανασία, που σημαίνει καλό θάνατο που επέρχεται με τρόπο ανώδυνο και συμπονετικό, για λόγους μη αναστρέψιμης και επώδυνης βλάβης στην υγεία ή ανίατης νόσου), υποδηλώνει την άνευ λόγου θανάτωση των ζώων στους ζωολογικούς κήπους. Η παγκόσμια αυτή ημέρα είναι αφιερωμένη στην μνήμη όλων των αθώων και άτυχων ζώων που, κάθε χρόνο, θανατώνονται στους ζωολογικούς της Ευρώπης και της Αμερικής, για λόγους που δεν σχετίζονται απαραιτήτως με την υγεία ή την ευζωία τους. 

Η σχέση του σημερινού δυτικού ανθρώπου με τον θάνατο (τον οποίο τόσο λίγο αντέχει και τόσο πολύ προξενεί) είναι μάλλον περίεργη και αντιφατική (όπως περίεργη και αντιφατική είναι και η σχέση του με τα ζώα). Προκειμένου για την σκοπούμενη και αναπόφευκτη θανάτωση ζώων συντροφιάς, οι αγγλόφωνοι χρησιμοποιούν ηπιότερες φράσεις, όπως "put it to sleep". Όταν αναφερόμαστε σε σκύλους και γάτες, στα ελληνικά χρησιμοποιούμε την λέξη "ευθανασία", ενώ για τα "παραγωγικά" ζώα προφέρουμε άνετα την λέξη "σφαγή". Για τα ζώα των ζωολογικών κήπων, η λέξη "zoothanasia" είναι σκληρή και αμετάφραστη, όπως σκληρή και αμετάφραστη είναι και η λέξη "culling". 

Προκειμένου για πληθυσμούς "παραγωγικών "("ζωικό κεφάλαιο" - αγγλιστί "livestock") και άγριων ζώων, το culling (κοινώς "ξεσκαρτάρισμα") αναφέρεται στην απομάκρυνση (και θανάτωση) ορισμένων ατόμων, με βάση κάποιες ανεπιθύμητες ιδιότητες ή ατομικά χαρακτηριστικά που έχουν σχέση με την αποδοτικότητα και την χρήση (είδος, φύλο, συμπεριφορά, ιδιοσυγκρασία, παραγωγική ικανότητα, ασθένειες κλπ). 

Για την θανάτωση ζώων στους ζωολογικούς κήπους ειδικότερα, το culling είναι η διαδικασία του διαχωρισμού από μια ομάδα  ορισμένων ατόμων, εξ αιτίας κάποιων ανεπιθύμητων χαρακτηριστικών  και ιδιοτήτων, όπως πχ ηλικία, ασθένειες, αλλά και γονίδια που πλεονάζουν ή "υπερεκπροσωπούνται" σε μια συγκεκριμένη ζωική συλλογή (διότι περί αυτού πρόκειται - ο ζωολογικός κήπος δεν είναι φυσικός βιότοπος αλλά ανθρωπογενής συλλογή που οδηγεί σε ανεπιλυτα αδιέξοδα), καθώς επίσης και εξαιτίας κάποιων εξωτερικών συνθηκών (όπως πχ έλλειψη χώρου ή χρημάτων). [Βλ. culling animals in zoos]

Σε όλους τους ζωολογικούς κήπους -ακόμα και αυτούς του λεγόμενου "πολιτισμένου" κόσμου- υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ζώων που θανατώνονται, κάθε φορά που η διατήρηση τους κρίνεται "άσκοπη" ή ασύμφορη για τις επιχειρήσεις οι οποίες τα στεγάζουν. Σε πληθυσμούς αιχμαλώτων, αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή τα γονίδια κάποιων ατόμων κρίνεται ότι βρίσκονται σε "πλεόνασμα", ή επειδή κάποια άτομα θεωρείται σκόπιμο να απομακρυνθούν, προκειμένου να δώσουν την θέση τους σε άλλα, νεότερα, που έχουν την δύναμη να προσελκύσουν περισσότερους επισκέπτες. Τα ζώα μπορεί επίσης να πέσουν θύματα αυτού που αναφέρεται ως "ευθανασία διαχείρισης" ("management euthanasia"), όταν πάσχουν από κάποια ασθένεια, για την θεραπεία της οποίας οι επιχειρηματίες δεν είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν τα απαιτούμενα χρήματα. 

Θύμα "ευθανασίας διαχείρισης" έπεσε, στις 9 Φεβρουαρίου του 2017, και ο Packy, ένας ασιατικός ελέφαντας που έζησε αιχμάλωτος στον ζωολογικό κήπο του Όρεγκον. Ο Packy είχε προσβληθεί από φυματίωση και θανατώθηκε σε ηλικία 54 ετών, παρά το γεγονός ότι δεν φαινόταν να υποφέρει, ενώ οι αρμόδιοι δεν μπήκαν στον κόπο να κρατήσουν -έστω- κάποια προσχήματα και να επικαλεστούν λόγους δημόσιας υγείας. "Πόσον αξίζει ένας πενηντατετράχρονος ελέφαντας σε σύγκριση ένα τετράχρονο παλληκαράκι που έχει καλύτερη δυνατότητα αναπαραγωγής"; δήλωσε ο υπεύθυνος της επιχείρησης, λίγο πριν την εκτέλεση της θανατικής ποινής του Packy.

Σημειωτέον ότι το Όρεγκον συμπεριλαμβάνεται στην μαύρη λίστα των δέκα χειρότερων ζωολογικών κήπων, σύμφωνα με καμπάνια για τους ελέφαντες. (4ος κατά σειρά στην έκθεση του 2019 της οργάνωσης In Defense of Animals)

Στην Ευρώπη, υπολογίζεται ότι, κάθε χρόνο, θανατώνονται τρεις έως πέντε χιλιάδες τρόφιμοι ζωολογικών κήπων ως πλεόνασμα ("surplus")***. Αυτές οι αποτρόπαιες πρακτικές είναι το αναπόφευκτο αποκορύφωμα ενός συστήματος που αντιμετωπίζει τα άγρια ​​ζώα  ως ιδιοκτησία, και εκμεταλλεύεται κάθε πτυχή της ζωής τους, προκειμένου να τα θέσει στην υπηρεσία της διασκέδασης και του κέρδους των ανθρώπων. 

Η αφαίρεση της ζωής των ζώων στους ζωολογικούς κήπους δεν μπορεί να θεωρηθεί "ευθανασία". Η απόφαση ενός πρόωρου, αναίτιου, βίαιου και μη φυσικού θανάτου είναι το τελευταίο κεφάλαιο μιας θλιβερής ιστορίας αισθανόμενων πλασμάτων που αιχμαλωτίστηκαν (ή και γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία) παρά την θέληση τους, και καταδικάστηκαν -χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα- σε ισόβια δεσμά, αφού πρώτα τους αφαιρέθηκε η ελευθερία και η εγγενής αξιοπρέπεια. 

"Η ίδια θλιβερή ιστορία θα συνεχίσει να γράφεται μέχρις ότου έρθει μια ημέρα που αυτή η μορφή εκμετάλλευσης θα σταματήσει, και οι ζωολογικοί κήποι θα μετατραπούν σε αληθινά καταφύγια****. Γιατί τα αληθινά καταφύγια φιλοξενούν μόνο ζώα που έχουν την ανάγκη ανθρώπινης φροντίδας, και  αποτελούν πρότυπο σεβασμού για όλα τα αισθανόμενα όντα", λένε οι εκπρόσωποι της οργάνωσης In Defense of Animals. 

Επιλεκτικές αναφορές: 

• Honoring Animals Purposely Killed by Zoos On World Zoothanasia Day (February 2020) 
• Dispensable lives, zoos and culling (March 2023)

• Dispensable Lives: Killing Healthy Animals in Zoos Must Stop  (Febr. 2023)
• Killing Healthy Animals in Zoos: "Zoothanasia" is a Reality  (Jan. 2017) 

• Marius ή αλλιώς σκοτεινή πλευρά των ζωολογικών κήπων (Μάρτιος 2014)

• Έτσι εκπαιδεύουν οι ζωολογικοί κήποι τα παιδιά σας (Φεβρ. 2014)
• 
  
• Ζωολογικοί κήποι: μύθος και πραγματικότητα (κείμενο πριν το 2014)

• Αιχμάλωτα ζώα στο Inside Story  (Σεπτ. 2016)

• Η αναγκαιότητα και ο εκπαιδευτικός τις των καταφυγίων για πρώην αιχμάλωτα ζώα (Σεπτ. 2021)

Photo1 

Photo2

Photo3 

* pnas, researchgate, skai

** colab

*** BBC, zoosos (2014) 

****  (real sanctuaries)

  

"SAvE Whales": "Έξυπνη" τεχνολογία αποτρέπει την σύγκρουση των φυσητήρων με διερχόμενα πλοία

Αναδημοσίευση από GREEN AGENDA (17 Απριλίου 2024)

Κατά τη διάρκεια του 9ου Our Ocean Conference, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από 15 έως 17 Απριλίου 2024, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), και ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ), μαζί με την διεθνή οργάνωση για τη διατήρηση της θαλάσσιας ζωής OceanCare και την περιβαλλοντική δεξαμενή σκέψης The Green Tank, ανακοίνωσαν ότι δεσμεύονται να διασφαλίσουν την εφαρμογή του προγράμματος «SAvE Whales» [System for the Avoidance of ship-strikes with Endangered Whales] στο Στενό των Κυθήρων (μεταξύ του νησιού των Κυθήρων και του ακρωτηρίου Ταίναρο). Αυτή η καινοτόμα τεχνολογία έχει σχεδιαστεί ως συμπληρωματικό εργαλείο για την προστασία των απειλούμενων φυσητήρων από συγκρούσεις με πλοία σε περιοχές όπου δεν είναι δυνατή η διαφοροποίηση της διαδρομής τους.

Οι συγκρούσεις με πλοία αναγνωρίζονται ως η κύρια απειλή για τους φυσητήρες στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελληνική Τάφρος, που εκτείνεται ανάμεσα στο Ιόνιο, τη Νότια Κρήτη και τη Θάλασσα του Λεβάντε, αποτελεί βασικό θαλάσσιο οικότοπο για αυτό το είδος, αλλά και περιοχή υψηλού κινδύνου για συγκρούσεις με πλοία, καθώς από αυτήν διέρχονται περίπου 30.000 μεγάλα πλοία ετησίως. Από το 1992 έως το 2021 περισσότεροι από τους μισούς φυσητήρες που εκβράστηκαν στις ελληνικές ακτές έφεραν εμφανή σημάδια σύγκρουσης με πλοία. 

Ο Αλέξανδρος Φραντζής, επικεφαλής του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών ΠΕΛΑΓΟΣ*, αναφέρει: «Ο πληθυσμός των φυσητήρων σε ολόκληρη τη Μεσόγειο περιλαμβάνεται στον Κόκκινο Κατάλογο της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν απομείνει περίπου 200 από αυτούς τους θαλάσσιους γίγαντες. Σε ορισμένες περιοχές, όπως το Στενό των Κυθήρων, η προτιμώμενη επιλογή της διαφοροποίησης της κυκλοφορίας των πλοίων δεν είναι εύκολα εφικτή, γι' αυτό χρειαζόμαστε ειδικά συστήματα συναγερμού για την πρόληψη των συγκρούσεων. Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετική είδηση ότι έχει εξασφαλιστεί χρηματοδότηση από την ελληνική κυβέρνηση και την OceanCare για την εφαρμογή της τεχνολογίας "SAvE Whales" σε αυτή την περιοχή, με στόχο την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα είναι λειτουργικό 365 ημέρες τον χρόνο. Μαζί με μέτρα διαφοροποίησης της πορείας των πλοίων στο υπόλοιπο κομμάτι της Ελληνικής Τάφρου, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εξαιρετικό παράδειγμα σε διεθνή κλίμακα για το πώς η επιστήμη, η τεχνολογία και η διαχείριση μπορούν να προστατεύσουν τα απειλούμενα είδη των μεγάλων θηλαστικών του ωκεανού σε τοπικό επίπεδο.»

Κατά τη διάρκεια του 9ου Our Ocean Conference,  ανακοινώθηκε η συνεργασία μεταξύ της OceanCare, του Green Tank, του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) και του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ) – με τη συμμετοχή του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών ΠΕΛΑΓΟΣ και του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του ΙΤΕ. Στόχος η αναβάθμιση της τεχνολογίας «SAvE Whales» ώστε να καταστεί τελικά επίσημο εργαλείο αποτροπής και προειδοποίησης που θα ενημερώνει τα πληρώματα των πλοίων για την παρουσία φυσητήρων στο Στενό των Κυθήρων.

Ο Nicolas Entrup, διευθυντής Διεθνών Συνεργασιών στην OceanCare, προσθέτει ότι: «Το SAvE Whales θα συμβάλει στη μείωση πιθανών συγκρούσεων μεταξύ πλοίων και μεγάλων θαλάσσιων θηλαστικών. Το σύστημα θα λειτουργεί ως συμπληρωματικό εργαλείο στα μέτρα δρομολόγησης, όπως η μετατόπιση των ναυτιλιακών γραμμών εκτός του κεντρικού ενδιαιτήματος των κητωδών, όπου αυτό είναι δυνατόν. Με αυτόν τον στόχο και με μεγάλη χαρά, θα αξιοποιηθεί η δυνατότητα της OceanCare να συνδράμει με 700.000 ευρώ στη χρηματοδότηση αυτής της καινοτόμου προσέγγισης που αναπτύχθηκε από Έλληνες ερευνητές».

Το σύστημα SAvE Whales είναι ένα καινοτόμο σύστημα που εντοπίζει την ακριβή θέση των φυσητήρων σε απόσταση έως και 7 χιλιομέτρων, και μεταδίδει τις πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, για να ενημερώνει τα πληρώματα των πλοίων ώστε να επιβραδύνουν ή να προσαρμόσουν την πορεία τους, προκειμένου να αποφύγουν τη σύγκρουση. Έχοντας αποδείξει την αποτελεσματικότητά του κατά τη διάρκεια μιας πιλοτικής περιόδου μεταξύ 2019 και 2021, στα ανοικτά της ΝΔ Κρήτης, το σύστημα SAvE Whales, μέσω της συνεργασίας που ανακοινώθηκε, θα αναβαθμιστεί για τη συνεχή λειτουργία του όλο τον χρόνο (365 ημέρες) στην θαλάσσια περιοχή του Στενού των Κυθήρων.

Η Ιόλη Χριστοπούλου, διευθύντρια Πολιτικής του Green Tank, τονίζει: «Με μεγάλη χαρά καλωσορίζουμε τη δέσμευση του ΥΠΕΝ να εξασφαλίσει 2,3 εκατ. ευρώ από το Πράσινο Ταμείο και τον ΟΦΥΠΕΚΑ για την εφαρμογή του SAvE Whales. Αυτή η απόφαση-ορόσημο είναι ένα σαφές σημάδι ότι η Ελλάδα δεσμεύεται σοβαρά να εκπληρώσει τους στόχους της για τη βιοποικιλότητα».

Ο ΟΦΥΠΕΚΑ θα αναλάβει την λειτουργία του έργου, ενώ το ΥΠΕΝ θα διασφαλίσει ότι πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις για την πλήρη λειτουργία του και την συμμετοχή των αρμόδιων αρχών.

Η συνεργασία αρχίζει με ένα αρχικό στάδιο, κατά τη διάρκεια του οποίου θα καθοριστούν οι λεπτομέρειες των απαραίτητων βημάτων για την ανάπτυξη, τη δοκιμή και την πλήρη λειτουργία του έργου. Το σύστημα SAvE Whales προγραμματίζεται να τεθεί σε πλήρη λειτουργία σε περίπου 4-5 χρόνια.

Το σύστημα SAvE Whales προσφέρει μια τεχνολογία που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, λειτουργώντας ως συμπληρωματικό εργαλείο στα δύο πρωταρχικά μέτρα για την αντιμετώπιση της απειλής σύγκρουσης με πλοία, δηλαδή της διαφοροποίησης της διαδρομής του πλοίου και της μείωσης της ταχύτητας, ιδίως στις περιοχές όπου η αλλαγή πορείας δεν είναι εύκολα εφικτή. Μια τέτοια περιοχή είναι το Στενό των Κυθήρων - μεταξύ του νησιού των Κυθήρων και του ακρωτηρίου Ταίναρο (νότια Πελοπόννησος).

Συνοπτικά, το σύστημα SAvE Whales χρησιμοποιεί αυτόνομους ακουστικούς σταθμούς στη θάλασσα που τροφοδοτούνται με ηλιακή ενέργεια. Οι σταθμοί είναι εξοπλισμένοι με υδρόφωνα που καταγράφουν τους ήχους των φυσητήρων, τους επεξεργάζονται και στέλνουν τα αποτελέσματα στο κέντρο ανάλυσης. Εκεί, τα δεδομένα από τους διαφορετικούς σταθμούς συνδυάζονται και, με χρήση υπολογιστικών μοντέλων ακουστικής διάδοσης, γίνεται ο ακριβής εντοπισμός των κητωδών. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης προωθούνται στη συνέχεια, σε πραγματικό χρόνο, σε πλοία που διαπλέουν την περιοχή. Ένα ειδικά ανεπτυγμένο λογισμικό από τη Marine Traffic, τον κορυφαίο πάροχο υπηρεσιών εντοπισμού πλοίων, συνδυάζει τα αποτελέσματα εντοπισμού με πληροφορίες για τη ναυσιπλοΐα, και εκτιμά τον κίνδυνο σύγκρουσης. Εάν ένα πλοίο βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με έναν φυσητήρα, το πλήρωμά του θα ειδοποιηθεί εγκαίρως, ώστε το πλοίο να επιβραδύνει ή/και να αλλάξει πορεία εγκαίρως για να αποφύγει τη σύγκρουση.

Η OceanCare ηγείται της ανάπτυξης του SAvE Whales. Το σύστημα σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από Έλληνες ερευνητές του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) και του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών ΠΕΛΑΓΟΣ, σε συνεργασία με τη Marine Traffic, την εταιρεία Green2Sustain και το ερευνητικό κέντρο CINTAL (Πανεπιστήμιο του Αλγκάρβε στην Πορτογαλία). Μετά τις επιτυχείς πιλοτικές δοκιμές (2020-2021), η OceanCare, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών ΠΕΛΑΓΟΣ, το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων και Υπολογιστικών Μαθηματικών του ΙΤΕ και το Green Tank, ενημέρωσαν τις ελληνικές αρχές για τα αποτελέσματα των δοκιμών και κατέθεσαν προτάσεις για την εφαρμογή του συστήματος.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο - animation της OceanCare με τίτλο «SAvE Whales – Προστατεύοντας τους φυσητήρες από τις συγκρούσεις με πλοία» στο video που ακολουθεί. 

https://youtu.be/C32oGSkgto8?si=8Ce5_nbaicLKmq0K

https://youtu.be/r_qBbs2dabw?si=9chsr1N7eGzUecTn

Πηγή: greenagenda -- oceancare -- thegreentank -- e-nautilia -- moneyreview

Image at https://sites.google.com/view/savewhales/home

Δείτε επίσης: Όταν δύο κόσμοι συγκρούονται...

*1, 2

 

Απαγόρευση της αιχμαλωσίας κητωδών και στην Γαλλία: Το μεγαλύτερο δελφινάριο της Ευρώπης κλείνει οριστικά μετά από 55 χρόνια λειτουργίας

 

Προσεχώς η είδηση και ο σχολιασμός στα Ελληνικά

Image via Dolphin Project (Fb) at https://www.facebook.com/photo?fbid=995090272657819

For English go at https://filikaki-blog.blogspot.com/2025/01/blog-post.html 

More items about Dolphins and Dolphin Captivity at https://gatouiti-blog.blogspot.com/2021/08/blog-post_26.html

Μια σύντομη ανασκόπηση για τα ζώα συντροφιάς στην αυγή του 2025

 

Άρθρο της Άννας Μπιτσάνη* στο ATHENS VOICE, με τίτλο "Άλλη μια χρονιά τελειώνει. Πού βρισκόμαστε σε σχέση με τα ζώα;"

Το 2021 ψηφίστηκε ο πολυαναμενόμενος νόμος για τα ζώα, ο Νόμος 4830/2021. Η κυβέρνηση της ΝΔ είχε τη στήριξη πολλών εθελοντών και σωματείων, που, ακόμα κι αν δεν προέρχονταν από αυτόν τον πολιτικό χώρο, αναγνώρισαν πως ο νόμος αυτός θα τακτοποιούσε πολλές εκκρεμότητες και θα έθετε σε πιο σαφή πλαίσια έννοιες όπως η ευζωία ή η κακοποίηση των ζώων. Θα διόρθωνε πολλές αδικίες. Για αυτό και τον στήριξαν και τον υποδέχτηκαν με πολλές ελπίδες. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε. Πού βρισκόμαστε; Αυτό που σχεδόν ομόφωνα δηλώνουν οι εθελοντές από όλες τις περιοχές της Ελλάδας είναι ότι αισθάνονται απογοήτευση και απελπισία. Ο νόμος έχει σοβαρά προβλήματα στην εφαρμογή του και αυτό έχει οδηγήσει σε μια χαοτική κατάσταση, με βασικά θύματα τα ζώα.

Όμως μαζί με τα ζώα υποφέρουν και οι εθελοντές που τα νοιάζονται και όλοι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες, η κοινωνία, η εικόνα της χώρας, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση, η οποία εκπέμπει μια εικόνα καθόλου κολακευτική, εικόνα κυβέρνησης που αδυνατεί να εφαρμόσει τους νόμους που η ίδια γράφει και ψηφίζει.

Ο 4830/2021 ενώ τυπικά ισχύει, στην πραγματικότητα είναι ακόμα υπό διαπραγμάτευση. Το Υπουργείο Εσωτερικών κάνει προσπάθειες να ισορροπήσει ανάμεσα σε όσους αφορά άμεσα ο νόμος, όμως έχουν διαφορετικές απόψεις, συμφέροντα, αφετηρία. Π.χ. ανάμεσα στους εθελοντές και τους κυνηγούς, που οι μεν θεωρούν τη στείρωση για τους σκύλους τη μόνη λύση, ενώ οι δε τη βλέπουν ως ζημιά. Το υπουργείο έχει μπει σε μια διαδικασία συνεχών αλλαγών, διατάξεων και κινήσεων που μοιάζουν σπασμωδικές και μόνο χειρότερη κάνουν την ήδη δυσάρεστη κατάσταση.

Εντωμεταξύ, οι ανακοινώσεις για πρωτοφανείς σε αυστηρότητα τιμωρίες, τα δυσανάλογα πρόστιμα, τα παράβολα που θα πρέπει να πληρωθούν, οι νέες υποχρεώσεις όσων έχουν ζώα συντροφιάς ή εργασίας, δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς οι εθελοντές μιλάνε για μεγάλο κύμα εγκαταλείψεων ζώων από τους ιδιοκτήτες τους που θέλουν να αποφύγουν τις ευθύνες. Και αυτό έγινε πολύ εύκολα, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των ζώων δεν φέρει ηλεκτρονική σήμανση, microchip,  oπότε και δεν μπορεί να γίνει συσχέτιση με τον ιδιοκτήτη και να επιβληθεί τιμωρία.

Η τοποθέτηση microchip είναι άλλος ένας νόμος που δεν εφαρμόστηκε, ως έπρεπε, ποτέ. Αν και ισχύει από το 2012, μόνο ένα 30% των ιδιόκτητων ζώων το φέρει. Οι εθελοντές και τα σωματεία επιμένουν ότι ο τρόπος που επιχειρείται να εφαρμοστεί ο νόμος δεν έθεσε σαν απόλυτη προτεραιότητα την ηλεκτρονική σήμανση, όπως και ήταν λογικό να γίνει, με αποτέλεσμα καταστροφικό: γιατί αυτό καθιστά τον νόμο μη εφαρμόσιμο.

Ελάχιστοι είναι οι έλεγχοι που γίνονται, ενώ η εκπαίδευση της Αστυνομίας και των Δήμων είναι τουλάχιστον ανεπαρκείς. Επιπλέον έχει δημιουργηθεί άλλο ένα αδιέξοδο, ανάμεσα σε όσους ανυποχώρητα φαίνεται πως παρουσιάζουν τη λήψη και φύλαξη σε ειδική «τράπεζα», δείγματος DNA όσων ζώων οι ιδιοκτήτες τους αρνούνται να στειρώσουν, με σκοπό να εντοπίζονται οι γεννήτορες των εγκαταλελειμμένων νεογέννητων και να τιμωρούνται οι ιδιοκτήτες τους, και των κτηνιάτρων που απέχουν από τη λήψη των δειγμάτων, δηλώνοντας πως διαφωνούν με αυτή την πρακτική, διότι την θεωρούν ανεφάρμοστη και αντιεπιστημονική.

Οι παράνομες εκτροφές εξακολουθούν να μην εντοπίζονται, τα ζώα που ζουν γύρω από κτηνοτροφικές μονάδες αναπαράγονται ανεξέλεγκτα, αφού θεωρούνται κυριολεκτικά αναλώσιμα και η εφαρμογή του νόμου, ιδίως σε περιοχές της επαρχίας, μοιάζει άπιαστο όνειρο.

Οι κάτοικοι των πόλεων δεν μπορούν να έχουν εικόνα της σκληρής πραγματικότητας, καθώς τα περισσότερα και στη χειρότερη κατάσταση ζώα ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές, σε ορεινές και ερημικές τοποθεσίες. Δεν  κυκλοφορούν πολύ την ημέρα, κινούνται σε αγέλες που αποφεύγουν τους ανθρώπους, ενώ πολλά ζώα είναι σε ημιάγρια κατάσταση και αναπαράγονται ανεξέλεγκτα,  φτάνοντας τον πληθυσμό τους σε έναν τρομακτικά μεγάλο και μη διαχειρίσιμο αριθμό. 

Σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν, από εθελοντικές οργανώσεις, όπως το Save A Greek Stray, οι παράνομες θανατώσεις ζώων στο ΔΙΚΕΠΑΖ, το μαρτύριο των σκύλων που ζουν μέσα ή πέριξ του Δημοτικού Κυνοκομείου Τρίπολης, αλλά και το βάσανο των εκατοντάδων ζώων που εγκαταλείπονται στη χωματερή της Ξάνθης και φροντίζονται από το τοπικό σωματείο «Αδεσποτούλια Ξάνθης», φαίνεται πως δεν συγκινούν κανέναν αρκετά ώστε να αποδώσει ευθύνες σε όσους τις έχουν.

Όμως, γεγονός είναι ότι η φιλοζωική συνείδηση του κόσμου, κυρίως της νέας γενιάς, φαίνεται πως έχει αναπτυχθεί πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε πρόοδο έχει κάνει το κράτος. Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμα μεγάλη διαδρομή να καλυφθεί για να αποκτηθεί συνολικά από την κοινωνία, η δυνατότητα αντίληψης της πραγματικότητας, ώστε να τεθούν οι σωστές βάσεις για ένα πραγματικά καλύτερο μέλλον.

Συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε πως μέσα στη χρονιά που σύντομα τελειώνει, δεν υπήρξε ουσιαστική πρόοδος. Μια αλλαγή ήταν η αντικατάσταση της Ειδικής Γραμματέως για τα Ζώα Συντροφιάς, της κ. Μ. Δημοπούλου από τον κ. Ν. Χρυσάκη, ο οποίος προέρχεται από την Ελληνική Αστυνομία και είναι συγγραφέας του εγχειριδίου που έχει διανεμηθεί σε όλα τα αστυνομικά τμήματα της χώρας, «Το Νομικό status των ζώων στην Ελληνική Έννομη Τάξη». Ο διορισμός του αρχικά έφερε ενθουσιασμό, την ελπίδα πως θα βελτιώνονταν κάποιες προβληματικές καταστάσεις, όμως γεγονός είναι ότι, τουλάχιστον ακόμα, δεν έχει φανεί σπουδαία διαφορά.

Τον Σεπτέμβρη, το Υπουργείο Εσωτερικών έθεσε σε Δημόσια Διαβούλευση διατάξεις που αφορούσαν τη λήψη DNA. Η διαβούλευση είχε εκατοντάδες σχόλια από εθελοντές και κυνηγούς, με απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες. Τελικά αποφασίστηκε η μείωση του παράβολου λήψης γενετικού υλικού των ζώων συντροφιάς, από τα 135 ευρώ στα 70 ευρώ και, ιδίως για τους κυνηγετικούς σκύλους, στα 40 ευρώ, κάτι που θεωρήθηκε άδικο και έφερε πολύ μεγάλη απογοήτευση στον φιλοζωικό κόσμο, αφού οι εθελοντές τονίζουν πως τα πιο πολλά ζώα που χρήζουν σωτηρίας είναι τα κυνηγετικά. Επιπλέον, η έναρξη επιβολής των προστίμων πήρε παράταση ως την 1.7.2025.

Κάτι άλλο που απασχόλησε πολύ, ήταν η άρνηση των περισσότερων δήμων της χώρας να συμμορφωθούν στα νέα δεδομένα. Έχει γίνει ξεκάθαρο πως οι δήμοι δεν έχουν ούτε τις γνώσεις ούτε τις ικανότητες και σε πολλές περιπτώσεις ούτε τη θέληση να διαχειριστούν το ομολογουμένως δυσεπίλυτο ζήτημα των αδέσποτων. Και παρόλο που δεν τηρούνται οι υποχρεώσεις τους και πολλά δημοτικά κυνοκομεία, νόμιμα ή μη, φιλοξενούν τα ζώα σε απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, φαίνεται πως οι δημοτικές αρχές εξακολουθούν να είναι στο απυρόβλητο και να μην έχουν συνέπειες για τη μη συμμόρφωσή τους. Ξεχασμένες και εκτός κάθε σχεδιασμού, δυστυχώς, συνεχίζουν να είναι οι αδέσποτες γάτες, οι οποίες ζουν και μέσα στις πόλεις, ακόμα και στην πρωτεύουσα, σε δυσθεώρητους αριθμούς.

Λίγες μέρες πριν τελειώσει άλλη μια χρονιά που δεν εφαρμόστηκε ο νόμος, διατυπώνονται επίμονα πολλές απορίες:

• Έχουν ακριβή εικόνα της πραγματικής κατάστασης ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι αρχές; Γνωρίζουν; Εάν ναι, γιατί δεν αντιδρούν;
• Στο άρθρο 42 του 4830/2024 αναφέρεται πως πέντε χρόνια μετά την ψήφιση του, θα γίνει αξιολόγηση της εφαρμογής του. Είναι ορατός ο κίνδυνος ένας εξαιρετικός νόμος να ακυρωθεί λόγω αδυναμίας όσων κλήθηκαν να τον κάνουν πράξη.

Τι μας μένει να κάνουμε ως πολίτες; 

• Να υιοθετήσουμε μια στάση ζωής που δεν θα διογκώνει το ήδη τρομακτικό πρόβλημα των εκατομμυρίων αδέσποτων και κακοποιημένων ζώων.
• Να μιλάμε, να απαιτούμε από το κράτος μας να σέβεται και να προστατεύει κάθε ζωή.
• Να μη συνηθίσουμε το άρρωστο, το πεινασμένο ή το νεκρό σκυλί στην άκρη του δρόμου.
• Να μη συνηθίσουμε τις γάτες που ζουν στους κάδους κι όχι σε ένα ζεστό σπίτι.
• Να μη συνηθίσουμε, γιατί η συνήθεια μειώνει τις αντιδράσεις. Και να ελπίζουμε. Είναι υποχρέωση μας προς όλα αυτά τα ζώα, τις πιο όμορφες ψυχές.

Πηγή: https://www.athensvoice.gr/epikairotita/ellada/883590/alli-mia-hronia-teleionei-pou-vriskomaste-se-shesi-me-ta-zoa/

Photo1 at https://www.facebook.com/adespotouliaxanthis

Photo2

*Παραπομπή: Η Άννα Μπιτσάνη είναι εθελόντρια για τα ζώα. Συμμετείχε σε συζήτηση, στα πλαίσια του 1ο forum της ATHENS VOICE, που έλαβε χώρα στις 4 Δεκεμβρίου 2024, στο Μέγαρο Μουσικής, με θέμα την Ενσυναίσθηση (video)

   

 

 

  

 

Ο Άγιος Βασίλης αγνοείται, ψάξε ψάξε και θα τον βρεις...

 Διασκευασμένο απόσπασμα συνέντευξηςτου Πέτρου Γαϊτάνου (εκδόσεις ΑΜΜΟΣ) στο Αθηνόραμα, στις 24/12/2024

 

Σήμερα, οι γνώσεις προσφέρονται σε άναρχη, δογματική και αφερέγγυα αφθονία από όλα τα μέσα. Για τα παιδιά, προέχει η διαμόρφωση της κριτικής σκέψης. 

Σήμερα, οι αξίες αναφέρονται συνθηματολογικά σε όλα τα μέσα. Για τα παιδιά, προέχει η επαναφορά τους στην ζωή. 

Σήμερα, η αισθητική προβάλλεται ως μόδα των celebrities σε όλα τα μέσα. Για τα παιδιά, προέχει η άσκηση του ματιού στον ρυθμό και την αρμονία. 

Σήμερα, η αναζήτηση και αποκάλυψη μιας αλήθειας για το καθετί φωτίζεται με προβολείς από όλα τα μέσα, με ένα εκτυφλωτικό φως που θολώνει την όραση. Για τα παιδιά, προέχει να διακρίνουν όλα τα χρώματα και τις αποχρώσεις, γιατί μόνον έτσι θα γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. 

Σήμερα, αναζητείται ο Άγιος Βασίλης. 

Που κάποιοι εξακολουθούν ακόμα να ψάχνουν. 

Που μπορεί να δεχτεί τα γράμματα τους στο hello@ammoskids.gr, 

και που ίσως τον βρούν Φειδίου 18Α στην Αθήνα, και στο τηλέφωνο 211 0016331-2 !

Σήμερα και πάντα, οι σχέσεις ζωής, είτε ερωτικές είτε φιλικές, μας σημαδεύουν εφ' όρου ζωής, ακόμα κι αν χάσουμε την επαφή με τον άλλον, ακόμα κι αν ο άλλος πάψει αμετάκλητα να υπάρχει. 

Photo1 at ammoskids.gr

Love and Bananas: Why I Will Never Ride An Elephant

 

An interview by Lois Alter Mark, (Apr 27, 2018) with filmmaker Ashley Bell and world renowned Asian elephant conservationist Lek Chailert in the documentary "Love & Bananas: An Elephant Story" at Forbes

The documentary Love & Bananas: An Elephant Story"*, from actress Ashley Bell, has the potential to be life-changing –  for viewers and, in turn, for the endangered Asian elephants who are the subjects of this powerful movie. 

In case you don’t have the attention span to read this whole article, let me get the big message of the film out there right now: Every single elephant who gives rides to tourists or performs in any kind of show has been tortured physically and emotionally in ways that, if you have one drop of compassion and humanity, will give you nightmares.

Bell, who is passionate about elephants, raced to Thailand with a camera crew to document the rescue of Noi Na, a 70-year-old partially blind trekking elephant, by Sangdeaun Lek Chailert**and her team. Chailert was named TIME Magazine’s Hero of Asia, and honored by Secretary of State Hillary Rodham Clinton as one of six Woman Heroes of Global Conservation. Rescuing Noi Na meant bringing Bell 500 miles across Thailand – in the back of a truck – to the Elephant Nature Park***, which Chailert founded as a sanctuary. Along the way, Bell discovered the shameful truth about how elephants are trained to give rides and perform in circuses. That process, in which a baby elephant is taken from its mother, put in a confined cage called a crush box**** and beaten until its spirit is broken, is far more savage than any of the horror movies in which Bell has starred. 

Lek’s relentless optimism and persistence is what will give viewers hope. She strongly believes that, like Oprah says, "If you know better, you do better". "Love & Bananas" makes sure you know better so you are never again even tempted to take an elephant ride or support circuses or shows that feature elephants. 

The movie affected me so deeply that I finally booked my bucket list trip to volunteer at the Elephant Nature Park later this year.

Read what Bell and Chailert have to say about being responsible tourists, then do one thing to help save Asian elephants from cruelty and extinction even if it’s just tweeting this: "I vow to never take an elephant ride or support circuses or shows with performing elephants". 

Thank you, Ashley, for making this documentary which should be required viewing for every single human being. What do you think viewers will learn from “Love & Bananas” that they probably didn’t know before?  

I structured the film so that my role would be that of the audience. I want viewers to have the same epiphany I had, to learn what every single captive Asian elephant has to go through to entertain you – which begins with the process known as the "crush box". 

Ashley, what surprised you most? 

What surprised me most was no matter how depressing and daunting it seemed to me, Lek continued to work with hope, positivity and determination. As a skeptical Los Angeleno /New Yorker, I saw her create miracles. Through love, care and understanding, she repeatedly transformed a frightened, captive elephant into the elephant they were meant to be.

Can you talk about the crush box? I had never heard of it before and it just made me sob. It’s something I will never be able to unsee, and I can’t imagine anyone who watches that scene ever being tempted to take an elephant ride or go to a circus again.  

The crush box was my “Aha” moment in making this documentary. The images and the sounds from the footage I saw changed my lens. I could not just tweet or post something anymore. It affected me on such a profound level that I needed to do what I could to get this information out, which was making my documentary.

What is the one message you want people to get out of the movie? 

If you believe in a cause, don’t get stultified by the immensity of the issue. Doing one thing counts. I can’t do everything, but I can do something.

Lek, what can travelers do – or, more importantly, NOT do – when they’re visiting countries where elephants are big attractions?

Tourists travelling to Thailand and other countries have a growing awareness to be responsible for the venues that they support with their dollars. It is becoming more widely accepted that animals do not belong as an attraction, where their lives are eclipsed by usury and suffering. For those people wanting an ethical experience with elephants, there are many opportunities in Thailand. Many camps have dropped the saddle and the show and the hook, allowing for elephant friendships and families to form, and natural behaviors fostered, such as swimming and mudbath play. There are also jungle walks and foraging as well as preparing and feeding them special foods. We alone have over 30 camps working with us to provide for this kind of experience, and there is a general shift slowly occurring, especially in the smaller camps, toward this growing niche market. That being said, the demand is still very high for tourists to experience elephants negatively, through shows and riding. Our "saddle off" programs evolved naturally. We have 70 elephants at our Park and now space is at a premium. For booking an experience with us, people were constantly being turned away as we have a limit to guests each day. We were saddened that these people would likely then experience elephants in the common manner. Some years ago, we began to develop other camps to work with us, and provide better care and a positive interaction between tourist and elephant. We helped other camps into providing our model, and then sent them our overflow guests. It was a win-win scenario for all. Over time, camps began to come to us, asking for us to help them change. We see no limit to this process.

What can we all do to convince more trekkers to turn their camps into sanctuaries?

We develop and change the market here, and we rely on volunteers to change the market back home by educating family, friends and expansive social networks. Most people are not aware of the suffering and poor living conditions of these gentle giants. When presented with the truth, most people will gravitate toward an ethical experience.The expectations are changing and, therefore, the market must change to embrace this new tourist trend. After all, though not maybe initially motivated by love and care for the elephant, and more interested in improved revenue, the elephant benefits from this change. And this is the first step. It is more difficult to change the large camps, as turnover and revenue is very high, but these camps, too, are sensitive to the growing "problem" of ethical tourism. They are not fond of the increased public scrutiny and criticism. One day they will change as well. It would benefit the captive elephants immensely if animal laws were established and rules of care enforced.

Ashley, is there anything else you want readers to know?  

Although this is listed as a documentary, it is really more the story of one courageous woman’s journey to save captive Asian elephants one at a time. I want to inspire audiences the way Lek has inspired me, while providing solutions we all can take here and while traveling, to protect and save Asian elephants. As Lek always says, the key to saving this species is education. After you’ve seen the movie, share, post, tweet and do one thing to help this species. There are social media resources on loveandbananas.com, so join Team Banana, and please help us save Asian elephants.

*https://youtu.be/w4oDRpAqe1g?si=ABSp1tftpPel7Iiv

**https://www.saveelephant.org/our-founder/ -- https://www.elephantnaturepark.org/about-us/our-founder/ -- https://simple.m.wikipedia.org/wiki/Sangduen_"Lek"_Chailert -- https://youtu.be/9SOirwAQyqY?si=08eQw-CvPNGvkpv-

***https://en.m.wikipedia.org/wiki/Elephant_Nature_Park

****NowThis Impact at YouTube --  wikipedia -- worldanimalprotection -- independent -- speciesunite

https://youtu.be/nhebdx4ZdNs?si=ik_cGziZqJOF3MTc